Edward Waring

Edward Waring

Urodził się 13 grudnia 1919 roku w Darwen. Jego rodzicami byli Maria i Robert, z którymi mieszkał w Beaconsfield. 4 marca 1946 r. Edward wstępuje do Australijskiego batalionu 2/11. Młody Edward bierze udział w zdobyciu Tobruku i lotniska w Dernie. 7 lutego 1941 Australijczycy znajdują się na południe od Bengazi. 29 maja, wyczerpani Australijczycy, opuszczeni przez greckich żołnierzy, nieświadomi sytuacji na Krecie, spodziewali się że przybędą posiłki. Zamiast wsparcia, przybyły niemieckie czołgi. 29 maja 1941 r. był dniem w którym stał się jeńcem wojennym. Wkrótce jeńcem Stalagu 8B w Łambinowicach. Dnia 20 listopada 1942 r. został zamordowany. Jego szczątki znajdują się na cmentarzu w Krakowie. 

Źródła: 

http://farfromhome-formortom.blogspot.com/2011/08/szeregowy-edward-waring-211-batalion.html

Michael Alfred Gillice

Michael Alfred Gillice

Urodził się 14 marca 1892r.Jego rodziną była jedynie siostra Annie, która zamieszkiwała w Picton.Michael był mężczyzną o szarych oczach i rudych włosach. Był niewysoki.

Dzięki fałszywym danym przyjęto go do wojska (podał fałszywą datę urodzenia, ponieważ był mężczyzną w podeszłym wieku).

Nikt nie wiedział dlaczego chciał zostać żołnierzem.

Wstąpił do 22. Batalionu piechoty nowozelandzkiej.

28 czerwca armia próbuje się przebić. Udaję się, jednak batalion traci wielu żołnierzy.Michael został niewolnikiem. Podczas ataku na niemieckie armie Nowozelandczycy ponoszą ogromne straty. Gillice został przewieziony do obozu w Łambinowicach. Tam też miała miejsce jego ostatnia bitwa. Po długiej walce z białaczką umiera 11 lutego 1945r. do czego przyczynia się ostre zapalenie płuc. 

Szeregowy Gillice został odznaczony :

- Nowozelandzkim medalem za służbę

-  Medalem obrony

-  Medalem wojennym

-  Gwiazdą afrykańską

Źródła:

http://farfromhome-formortom.blogspot.com/2011_09_01_archive.html

Sierżant Maxwell J.A. Wyllie

Sierżant Maxwell J.A. Wyllie. Królewskie Australijskie Siły Powietrzne (RAAF)

Maxwell Wyllie przyszedł na świat  10 listopada 1915 roku w Brisbane w australijskim stanie Queensland. Jego rodzicami byli William i Ellen, wraz z nimi mieszkał w New Farm, na  przedmieściach Brisbane.

W cywilu pełnił funkcje kierowniczą w jednym z wielu przedsiębiorstw w rodzinnym mieście. 5 stycznia 1941 roku zaciągnął się do wojska. Trafił do Królewskich Australijskich Sił Powietrznych, do 460 dywizjonu bombowego. Jednostka ta od 12 marca 1942 roku, operując z lotnisk w Anglii przeprowadzała naloty na Niemcy, Włochy i kraje okupowane. Dywizjon przez okres swej wojennej działalności stał się najbardziej "wydajną" australijską jednostką bombową, zrzucając blisko 25 tysięcy ton bomb. Poniósł też największe straty- 181 straconych maszyn i 1018 zabitych lotników. W tej statystyce mieści się też samolot Wylliego...i on sam.

Źródła

http://farfromhome-formortom.blogspot.com/2012/01/sierzant-maxwell-ja-wyllie-krolewskie.html

Żołnierz Renata Matengaro Wanoa.

Renata Matengaro „Rusty” Wanoa.

Był synem Mr Taha i Rankura Wanoa z Potaka, Hicks Bay.

 Z zawodu był kierowcą ciężarówki. Był Maorysem ( lud polinezyjskiego pochodzenia, który zamieszkiwał Nową Zelandię). Kiedy wybuchła II wojna światowa część przywódców maoryskich, stwierdziła iż takie zaangażowanie ludu w wojnę ( ponieważ Maorysi znani byli ze swojej waleczności) poprawi ich pozycję w Nowej Zelandii. Tak więc Wanoa zgłosił się do maoryskiego batalionu, który przeszedł swój chrzest bojowy w Grecji i na Krecie. Jego numer seryjny wynosił 39178. Maoryski batalion walczył w obronie Grecji i Krety, później także w Afryce północnej i we Włoszech. 

      Ogółem w latach 1940-1945 prawie 3600 maoryskich żołnierzy służyło w 28 Batalionie, a 649 z nich poległo. Wśród nich właśnie Wanoa – 23 kwietnia 1944 roku w obozie jenieckim Stalag 344 VIII B – koło Lamsdorf ( Łambinowice ) na Śląsku. Spoczywa na krakowskim cmentarzu Wspólnoty Brytyjskiej, miał zaledwie 26 lat.

Źródła:

http://www.flickr.com/photos/bazylek/8171976940/

http://www.flickr.com/photos/bazylek/8171946715/

Cmentarz Wspólnoty Brytyjskiej w Krakowie.

Na wojskowej części cmentarza Rakowickiego w Krakowie, znajduje się kwatera żołnierzy Wspólnoty Brytyjskiej.  Spoczywają na niej również żołnierze z Australii i Nowej Zelandii.

Obrona Tobruku.

Żołnierze na Krecie.

Obóz Jeniecki Stalag VIII B Lamsdorf

Stalag VIII B (344) Lamsdorf

Znajdował się na terenie obozu II zwanego też obozem artylerii polowej. Przez wiele lat szkolili się tu pruscy a później niemieccy żołnierze. W czasie kolejnych wojen byli internowani jeńcy m. innymi francuscy i żołnierze państw Ententy. W okresie międzywojennym w obozie tym przebywali niemieccy imigranci. W związku ze zmianą granicy i koniecznością przeniesienia siedziby dyrekcji do Opola, oczekiwali na zorganizowanie nowych miejsc pracy oraz wybudowanie mieszkań. W tym czasie odbywało się tu wiele szkoleń sportowych i wojskowych.

Natomiast w latach II wojny światowej istniał na tym terenie niemiecki obóz, który był częścią jenieckiego kompleksu Lamsdorf, należącego do największych w Europie. Obóz ten zorganizowano w sierpniu 1939 r. jako przejściowy. Tego samego roku w październiku przekształcono go w obóz dla szeregowców i podoficerów (Stalag VIII B Lamsdorf). W połowie 1943 r. obozowi podporządkowano Stalag 318/VIII F Lamsdorf, a następnie Stalag VIII D Teschen. W końcu 1943 r. nazwę obozu zmieniono na Stalag 344 Lamsdorf i już pod tą nazwą funkcjonował z drugim łambinowickim obozem do końca wojny.

Pierwszy transport jeńców przybył tu 5 września 1939 r. i liczył ok. 1 tys. żołnierzy Wojska Polskiego. Oprócz żołnierzy w tym czasie przetrzymywano tu także jeńców cywilnych. W połowie 1940 r. polskich jeńców skierowano w większości do obozów w głębi Rzeszy, ich miejsce zajęli jeńcy brytyjscy. Niebawem izolowano tu także żołnierzy innych armii walczących z III Rzeszą: francuskiej, belgijskiej, jugosłowiańskiej, greckiej i amerykańskiej. Ze względu na tak dużą liczebność Brytyjczyków obóz nazywano potocznie brytyjskim.

Warunki życiowe w Stalagu były trudne zresztą podobne do tych jakie panowały w innych obozach jenieckich w III Rzeszy. Również reżim obozowy był podobny. Jeńcy byli przymusowo zatrudniani w rolnictwie, leśnictwie i przemyśle. Przetrwać niewolę pomagała im działalność kulturalno-oświatowa, religijna i sportowa, oraz korespondencja i paczki od bliskich i organizacji charytatywnych.

W styczniu 1945 r. nastąpiła ewakuacja jeńców. Oddziały Armii Czerwonej wkroczyły tu 18 marca 1945 r. Obóz opuścili wszyscy którzy zdołali iść.

Polskie władze wojskowe w latach czterdziestych XX w. uruchomiły na tym obszarze poligon. Z obozowej zabudowy przetrwało niewiele: baseny przeciwpożarowe oraz szczątkowe fragmenty baraków mieszkalnych i pomieszczeń magazynowych. Zachowała się także Aleja Kasztanowa, którą byli prowadzeni jeńcy.

Źródła: 

http://www.cmjw.pl/www/index.php?id=stalag_8b

http://www.mmzielonagora.pl/dzieje-sie/zdjecie-quotpolscy-jency-wojenni-w-niewoli-wehrmachtuquot-otwarcie-wystawy

http://www.nto.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20121116/POWIAT02/121119561

http://fotopolska.eu/246283,foto.html

Udział Australijczyków i Nowozelandczyków w II Wojnie Św.

Udział Australijczyków i Nowozelandczyków w II Wojnie Światowej

W latach 1914-1918, do ANZAC (Korpus Australijsko-Nowozelandzki) wstąpiło 100 tys. 

mężczyzn by walczyć po stronie aliantów.Podczas I wojny światowej życie straciło prawie 17 tys. Nowozelandczyków (ludność Nowej Zelandii wynosiła ok. 1 mln osób). Przyczyną był błąd dowództwa – desant na turecki półwysep Gallipoli. Od 25 kwietnia (dziś obchodzony jako Dzień ANZAC), do czasu ewakuacji osiem miesięcy później zginęło tam ponad 8500 żołnierzy z Australii i Nowej Zelandii.
3 września 1939 Nowa Zelandia – w ślad za Wielką Brytanią wypowiedziała wojnę Niemcom. Podczas II wojny światowej wzięto do armii 200 tys. obywateli. Wzięli oni udział w kampaniach: przeciwko Japonii na Pacyfiku, w Północnej Afryce, we Włoszech i na Krecie (Grecja). Zginęło ponad 10 tys.

Bitwa pod Termopilami – bitwa stoczona podczas II wojny światowej w dniach 24–25 kwietnia 1941 w trakcie niemieckiej inwazji na Grecję.
Oddziały australijskie i nowozelandzkie zajęły pozycje obronne w wąwozie Termopile, który słynny jako historyczne miejsce bitwy stoczonej w 480 r.p.n.e. Nowozelandzki dowódca gen. Bernard Freyberg otrzymał zadanie obrony tego terenu i odpowiednio rozmieścił dwie brygady nowozelandzkie.
24 kwietnia oddziały niemieckie: 5.Dywizja Górska oraz 6.Dywizja Górska pod dowództwem gen. Ferdinanda Schörnera zaatakowały Australijczyków i Nowozelanczyków, napotkały jednak silny opór tracąc 15 czołgów. Australijczycy i Nowozelandczycy nie poddawali się i wytrzymali cały dzień. 25 kwietnia Niemcy, którzy sforsowali rzekę Spercheios, zajęli Termopile. Australijczycy i Nowozelandczycy po zakończeniu akcji wycofali się w kierunku plaż ewakuacyjnych i wystawili nowe oddziały w Tebach.

Walki prowadzone w Grecji

W maju 1941 r. na Krecie znajdowało się łącznie 42 000 żołnierzy, w tym 16 000 Brytyjczyków, 8 000 Nowozelandczyków, 8 000 Australijczyków, oraz 10 000 słabo uzbrojonych i wyszkolonych Greków. Całość sił alianckich, zwanych „Creforce”, powierzona została nowozelandzkiemu generałowi Freybergowi. Wiedział on, że desant może nastąpić z powietrza (lotniska), albo z morza, na nielicznych plażach Krety, lub w portach.

Kreta, jako wyspa leżąca na Morzu Śródziemnym, ze swoimi zatokami, miała niezmiernie ważne znaczenie dla floty angielskiej. W wojnie zamorskiej toczącej się w Afryce Północnej istotny był dostęp do baz morskich. Dzięki negocjacjom z rządem greckim, Brytyjczykom udało się utworzyć na Krecie bazę morską i lotniczą. Pierwsze transporty aliantów zaczęły przybywać na początku października 1940 r., a stopniowe wzmacnianie garnizonu Krety miało trwało w sumie aż do niemieckiego desantu w maju 1941 r.

Walki prowadzone w Afryce

1 Zastępujący go dowódca zmarł podczas bitwy. Gdy wrócił Rommel, było już za późno. Posiadający przewagę alianci odepchnęli siły Osi, wygrywając II Bitwę pod El Alamein. Niemcy i Włosi rozpoczęli odwrót. Ścigani przez siły alianckie nie odzyskali już przewagi na froncie.

Źródła:

http://www.mojeopinie.pl/operacja__merkury__bitwy_ii_wojny_swiatowej,3,1256156260

http://pl.wikipedia.org/wiki/II_wojna_%C5%9Bwiatowa_w_Afryce

http://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_pod_Termopilami_(1941)

http://ww2.cba.pl/przebieg%20wojny/afryka.html

Bitwa o Gallipoli

Bitwa o Gallipoli

      Toczona od 25 kwietnia 1915 r. do 9 stycznia 1916 r. Miała za zadanie zdobycie Stambułu i wyeliminowanie z wojny Imperium Osmańskiego. 

Strony : państwa Centralne ( Austro-Węgry, Niemcy, Bułgaria, Turcja). Dowódcy : Otto Liman von Sanders, Mustafa Kemal. Przeciwnicy : Wielka Brytania, Francja, Australia, Nowa Zelandia, Indie, Stany Zjednoczone. Dowódcy: Ion Hamilton, Horatio Kitcheren.

Pomysł, żeby zaatakować Turcję wyszedł od Francuzów, ale nie zdobył uznania. Miesiąc później Winston Churchil zaatakował Dardanele. Na początku 1915 r. w Egipcie przebywała grupa ochotników ANZAC. Atak ANZAC’u rozpoczął się o godzinie 4:28 , 25 kwietnia.

                                    

     W pierwszych godzinach Australijczycy napotkali na lekki opór nieprzyjaciela, ale Kemal szybko zorientował się o zagrożeniu i obie strony rozpoczęły wyścig o opanowanie okolicznych wzgórz. Pagórek „Baby” 700 obronili Turcy, jednak wojska australijsko-nowozelandzkie w zdobytym przyczółku prowadziły do sierpnia z Turcją walkę okopową. 28 kwietnia Brytyjczycy rozpoczęli atak na Krithie, ale bezskutecznie. 6 maja Hamilton drugi raz zaatakował Krithię. 19 maja Turcy zaatakowali Anzaców, jednak nie spodziewali się, że Australijczycy i Nowozelandczycy przewidzą ich ruch i ponieśli ogromne straty, w wyniku których do 24 maja obie strony zawiesiły tymczasowo broń. 4 czerwca rozpoczęła się trzecia bitwa o Krithię, a 28 czerwca bitwa o Gully Ravine. Turcy odpowiedzieli 1-5 lipca kontratakiem.

    

Kolejne niepowodzenia aliantów o zdobycie Krithii spowodowały, że Hamilton zaplanował bitwę o Sarii Bair. W Helles bitwa o winnicę Krithia stała się następną bitwą bez zwycięzcy. W Anzac jednym z niewielu zwycięstw Australii był atak na tureckie okopy, przy Lone Pine, ale bitwa o Chunuk Bair i wzgórze 971 okazały się fiaskiem. 21 sierpnia Brytyjczycy zaatakowali wzgórze Scimitar i 60”. 29 sierpnia ustały ostatnie walki przy wzgórzu 60”, bitwa o Sari Bair, kampania o cały półwysep została zakończona.

11 października po raz pierwszy zaproponowano ewakuację żołnierzy z Gallipoli. 27 listopada rozpoczął się ciężki sztorm trwający 3 dni. Na początku grudnia burza i zamieć śnieżna zalały okopy topiąc wielu żołnierzy. Ostatni Brytyjscy żołnierze opuścili plażę w Gallipoli 9 stycznia.

Straty po stronie tureckiej wyniosły 87 000 zabitych i 165 000 rannych, natomiast po stronie przeciwnej straty liczono w 44 000 zabitych i 97 000 rannych.

Źródła:

http://wiadomosci.wp.pl/gid,15234105,kat,1356,title,Bitwa-o-Gallipoli,galeria.html

http://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_o_Gallipoli

Jak Australijczycy i Nowozelandczycy świętują Anzac Day.

Kiedyś i Dziś

Źródła:

http://en.wikipedia.org/wiki/File:ANZAC_Day.jpg

http://www.handofgod.com.au/page331.php

ANZAC Day

Anzac Day

ANZAC – Australian & New Zealand Army Corps 

 ANZAC Day to święto, które upamiętnia żołnierzy australijskich oraz oddziałów  nowozelandzkich walczących w kampanii dardanelskiej. Jest to największe święto narodowe w obu krajach. Celem kampanii, według planu Winstona Churchilla, było zdobycie Stambułu i wyeliminowanie Turcji z udziału w wojnie po stronie państw centralnych. Zarówno Australia, jak i Nowa Zelandia, poniosły w I wojnie światowej wielką daninę krwi. Pod Gallipoli straciły 3 tys. żołnierzy. Wydarzenia te oraz pamięć o nich nadal budują australijską i nowozelandzką tożsamość narodową. 25 kwietnia każdego roku o godzinie 4:28  w rocznicę rozpoczęcia operacji w obydwu krajach odbywają się tzw. dawn service, uroczystości o charakterze patriotycznym. Wspomina się odwagę i cierpienie ludzi, którzy za wolność zginęli nie tylko pod Gallipoli, ale i na innych frontach. Z czasem, obok pamięci o ofiarach kolejnych konfliktów, w których brały udział wojska australijskie lub nowozelandzkie, zaczęto wspominać też żołnierzy innych krajów. Święto to jest obchodzone urzędowo także na Wyspach Cooka, Samoa, Tonga i Niue. 

Obchody Anzac Day są bardzo huczne, pogodne oraz wesołe. Głównym punktem  obchodów jest parada, odbywająca się w praktycznie każdym mieście. W Sydney jest ona szczególnie duża. W paradzie maszerują nie tylko dumni weterani, ale także cała masa ludzi w różny sposób związanych w wojskiem. Są orkiestry wojskowe, harcerze, dzieci ze zdjęciami dziadków-weteranów i ich medalami na piersi. Tłumy, wiwatują na cześć żołnierzy i weteranów. Bo Australijczycy są niezwykle dumni ze swoich diggers (diggers to tutejsze określenie na żołnierzy). 

 Źródła:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Anzac_Day

http://careerbreak.pl/2012/04/26/patriotyzm-po-australijsku/

http://www.ballinarsl.com.au/anzac-day/  

http://au.news.yahoo.com/thewest/galleries/photo/-/13516873/anzac-day-2012/13516874/

O nas.

Witamy serdecznie na naszym blogu, który tworzą uczniowie Gimnazjum numer 2 imienia Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata w Leszczynach. W ramach realizacji projektu gimnazjalnego chcemy przyjrzeć się losom żołnierzy australijskich i nowozelandzkich, którzy walczyli w drugiej wojnie światowej i spoczywają na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. W tym blogu będziemy prezentować wyniki naszych poszukiwań.