Stalag VIII B (344) Lamsdorf
Znajdował się na
terenie obozu II zwanego też obozem artylerii polowej. Przez wiele lat szkolili
się tu pruscy a później niemieccy żołnierze. W czasie kolejnych wojen byli
internowani jeńcy m. innymi francuscy i żołnierze państw Ententy. W okresie
międzywojennym w obozie tym przebywali niemieccy imigranci. W związku ze zmianą
granicy i koniecznością przeniesienia siedziby dyrekcji do Opola, oczekiwali na
zorganizowanie nowych miejsc pracy oraz wybudowanie mieszkań. W tym czasie
odbywało się tu wiele szkoleń sportowych i wojskowych.
Natomiast w latach II
wojny światowej istniał na tym terenie niemiecki obóz, który był częścią
jenieckiego kompleksu Lamsdorf, należącego do największych w Europie. Obóz ten
zorganizowano w sierpniu 1939 r. jako przejściowy. Tego samego roku w
październiku przekształcono go w obóz dla szeregowców i podoficerów (Stalag
VIII B Lamsdorf). W połowie 1943 r. obozowi podporządkowano Stalag 318/VIII F
Lamsdorf, a następnie Stalag VIII D Teschen. W końcu 1943 r. nazwę obozu
zmieniono na Stalag 344 Lamsdorf i już pod tą nazwą funkcjonował z drugim
łambinowickim obozem do końca wojny.
Pierwszy transport
jeńców przybył tu 5 września 1939 r. i liczył ok. 1 tys. żołnierzy Wojska
Polskiego. Oprócz żołnierzy w tym czasie przetrzymywano tu także jeńców
cywilnych. W połowie 1940 r. polskich jeńców skierowano w większości do
obozów w głębi Rzeszy, ich miejsce zajęli jeńcy brytyjscy. Niebawem izolowano
tu także żołnierzy innych armii walczących z III Rzeszą: francuskiej,
belgijskiej, jugosłowiańskiej, greckiej i amerykańskiej. Ze względu na tak dużą
liczebność Brytyjczyków obóz nazywano potocznie brytyjskim.
Warunki życiowe w Stalagu
były trudne zresztą podobne do tych jakie panowały w innych obozach jenieckich
w III Rzeszy. Również reżim obozowy był podobny. Jeńcy byli przymusowo
zatrudniani w rolnictwie, leśnictwie i przemyśle. Przetrwać niewolę pomagała im działalność
kulturalno-oświatowa, religijna i sportowa, oraz korespondencja i paczki od
bliskich i organizacji charytatywnych.
W styczniu 1945 r.
nastąpiła ewakuacja jeńców. Oddziały Armii Czerwonej wkroczyły tu 18 marca 1945
r. Obóz opuścili wszyscy którzy zdołali iść.
Polskie władze
wojskowe w latach czterdziestych XX w. uruchomiły na tym obszarze poligon. Z
obozowej zabudowy przetrwało niewiele: baseny przeciwpożarowe oraz szczątkowe
fragmenty baraków mieszkalnych i pomieszczeń magazynowych. Zachowała się także
Aleja Kasztanowa, którą byli prowadzeni jeńcy.
Źródła:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz